“ต่อไปจะเชื่อฟังพี่หรือเปล่า?”
“...”
“ถ้าพี่อยากให้หนู 'ไปหาที่บ้าน' หรือ 'ขึ้นไปหาพี่ที่ห้อง'...หนูจะไปหรือเปล่า?”
ตอนที่เขาพูดประโยคนี้
น้ำเสียงทุ้มฟังดูคล้ายการหยอกเย้าอย่างละมุนละม่อม
แต่แท้จริงแล้วกลับแฝงทั้ง ‘ความลับ’ และ ‘ความร้าย’ ไว้ในทุกถ้อยคำ
มันทำให้ฉันตาสว่างในทันที ที่ผ่านมาเป็นฉันเองที่หลงงมงาย...
ทั้งที่รู้ดีว่าเขาคือ ศัตรูหมายเลขหนึ่งของพี่ชาย
แต่ฉันก็ยังรักเขาจนหมดหัวใจ ที่ผ่านมาเป็นฉันเองที่พลาดไป...
ปล่อยให้ตัวเองเผลอมีความสุขกับความแสนดีจอมปลอม
จนสุดท้ายก็ถูกผู้ชายที่เป็นยิ่งกว่าเสือร้ายอย่างเขา จับกินจนไม่เหลือซาก
‘พี่คิม’ คงคิดว่าฉันอ่อนไหวง่าย ใจบาง
เป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้ประสีประสา อย่างนั้นใช่ไหม?
ได้ นับตั้งแต่วันนี้พี่จะได้รู้...ว่าพี่คิดผิด